என் பெயர் ஒன்பது!

‘ஒன்பது’ இதுதான் அவனின் பெயர், அந்த ஊரில்.
அந்த ஊரே அவனை அப்படி சொன்னாலும் கொஞ்சமும் கவலைபடாமல் அவன் ஜாலியாக இருப்பான்.

ஆனால் அவன் இப்போது அழுது கொண்டு இருக்கிறான். காரணம் அவன் நிற்பது பஞ்சாயத்தில். பிராது அவன் பேரில். கொஞ்சம் தள்ளி ஒருபெண் அழுது கொண்டு இருக்கிறாள் .காரணம் அவன் தன்னை கெடுத்துவிட்டதாக.

அவளுக்கு பக்கத்தில் ஒரு பெண் அவளும் அழுது கொண்டு இருக்கிறாள். அனேகமாக அவளுடைய அக்காவாக இருக்கலாம்.
ஷ்ஷ்ஷ்ஷ் அமைதியா இருங்க அவ என்னமோ பேச போறா. நம்ம வர்ணிப்ப அப்புறம் பஞ்சாயத்து முடிஞ்சப்புறம் பார்க்கலாம்.
அவள் ” ஐய்யா இவன் நேத்து ராத்திரி என்ன ஒத்துட்டான்” நாட்டமை அவன பார்த்து “ஏம்ப்பா அப்படியா” அவன் “இல்ல இல்ல அவள் பொய் சொல்றா” அப்படின்னான் அழுதுகிட்டே. பஞ்சாயத்து “ஏம்மா அவன் நீ பொய் சொல்லறதா சொல்லறான், அதுவுமில்லாம அவன பத்தி உனக்கு தெரியும், அவன்தானா இல்ல இருட்டுல நீ சரியாய் பார்க்கலையா” அவள் “இல்ல அவன்தான் எனக்கு நல்லா தெரியும்”
பஞ்சாயத்து “சரி அவனாவே இருக்கட்டும், நீ ஏன் அப்ப சத்தம் போடல”

அவள் “என் வாயில துணி வச்சி அழுத்திட்டான்” பஞ்சாயத்து “என்னடா “அப்படின்னு கொஞ்சம் மிரட்டியே கேட்டாரு. அவன் “ஐயா, உண்மைதான், நான் அவல மட்டும் ஒக்கல அவளோட அக்காவையும் ஒத்தேன் அத அவ சொல்லலியேன்னு தான் நான் அழுதுக்கிட்டு இருக்கேன்”

பஞ்சாயத்து “அடப்பாவி” பக்கத்தில் நின்னுகிட்டு இருந்தவ கிட்ட “ஏம்மா நீயாவது கத்தி ஊர கூட்டி இருக்கலாமே” அவளுடைய அக்கா “நான் கத்தி இருப்பேன் அவனுடைய பூல என வாயில வச்சி அழுதிட்டான், அதனால என்னால காத்த முடியல”
பஞ்சாயத்து ” ஏம்மா , நைட் புல்லா உன் வாயிலேவா வச்சி இருந்தான். அவன் உன்னையும் ஒத்ததா சொல்றான்” அக்கா ” அவன் என் புண்டயில ஒத்தப்ப நான் என்ன மறந்திட்டேன், நைட் புல்லா என்னையும் என் தங்கையையும் நல்லா போட்டு ஒத்து ஒத்து பலமுறை கஞ்சி ஊத்திட்டான்”

இந்த வர்த்தைய கேட்ட உடனே அந்த ஒன்பது அழறத நிறுத்திட்டான். காலர தூக்கி விட்டான். இப்போது அந்த ஊரில் அவன் பெயர் வேறன்னு கேள்விபட்டேன்.