அந்தப் பையன் காலேஜ்ல கிரிக்கட் ஆடறச்ச ஒரு கஷ்டமான கேட்ச் பிடிக்க டைவ் அடிக்கும்போது கீழே விழுந்து செம அடி. ரெண்டு கைக்கும் கட்டு போட்டுகிட்டு வீட்டுக்கு வந்தான். சாப்பாடு ஊட்டிவிடணும், துணி கட்டிவிடணும். சரி, டாய்லெட் போக?
“அம்மா, ஒண்ணுக்கு வருது்ம்மா” என்று கூப்பிட தாயார் கூடவேபோய், பேண்ட் ஜி்ப்பை கழட்டி அவ்ன் பூளை எடுத்து டாய்லெட் பேசினுக்கு நேராய் பிடித்து அவன் வேலை முடிந்ததும் பூளை பேண்டுக்குள் போட்டு ஜிப் போட்டுதிரும்ப அழைதது வந்தாள்.
அடுத்த த்டவை அமமா கைவேலையாக இருந்ததால், பாட்டி அவனுக்கு உதவி செய்யப் போனாள். இந்த த்டவை வேலை முடிய ரொம்ப நேரமாயிற்று. “என்னடா, ஒரு ஒண்ணுக்குப் போக கால்மணி நேரமா?” என்று அம்மா கேட்டாள்.
‘அது வந்தும்மா, பாட்டிக்கு கை ரொம்ப நடுங்குதம்மா, அதனால தான் லேட்டாயிடுத்து. இனிமேல் பாட்டியே வரட்டும்மா” என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூறினான் அந்த விடலைப் பையன். கையைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டார்களே என்ற கவலை இனி இல்லை.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.